Tag Archives: short drink

Summertime: I wish I was in Dixie

Na pożegnanie lata (i aby wykorzystać wciąż zielone krzaczki świeżej mięty) dziś cocktail będący wizytówką południowych stanów USA: Mint Julep. Jeden ze starszych drinków – pierwsze wzmianki o nim pochodzą z początku XIX wieku – pierwotnie był po prostu dowolnym mocnym alkoholem z dodatkiem rozgniecionych listków mięty. Gdy niedługo później trafił do Waszyngtonu, przywieziony przez senatora Henry’ego Claya z Kentucky, był już bliższy swojej współczesnej wersji, słodkiej i opartej na bourbon whiskey.

Przepis na Mint Julep nie jest może bardzo pracochłonny, ale wymaga nieco uwagi i wprawy. Do schłodzonej niskiej szklaneczki typu old fashioned wlewamy dwie łyżeczki wody i dwie łyżeczki cukru pudru (alternatywnie możemy je zastąpić dwiema-trzema łyżeczkami syropu cukrowego), 10 ml bourbona i 6-10 świeżych listków mięty. Listki rozgniatamy specjalnym tłuczkiem lub trzonkiem łyżeczki, by uwolniły swój charakterystyczny zapach i smak, jednocześnie mieszając się z cukrem i whiskey. Następnie szklaneczkę wypełniamy rozdrobnionym lodem, do którego wlewamy resztę (zazwyczaj ok. 50-60 ml) bourbona i ewentualnie odrobinę wody, jeśli kogoś mocny alkohol gryzie w język. Całość ponownie mieszamy i podajemy ze słomką i dwiema gałązkami mięty na tarasie naszej rezydencji, po czym wypijamy obserwując okoliczne pola bawełny.

W wersji z bourbonem jest to tradycyjny napój stanu Kentucky — podczas dorocznych wyścigów konnych Kentucky Derby widzowie wypijają przez dwa dni ponad 120 tysięcy porcji, tradycyjnie podawanych nie w szklance, ale w ozdobnym cynowym lub srebrnym kubku (co ma poniekąd, oprócz historycznego, uzasadnienie wizualne – zmasakrowane listki mięty często nie wyglądają nazbyt zachęcająco). Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby przygotować ten cocktail w wersji Brandy lub Rum Julep (do tego ostatniego sugerowałbym użycie dosyć aromatycznego ciemnego rumu, na przykład mojego ostatniego faworyta w tej kategorii, Angostura Dark). Inny południowy stan dorobił się nawet własnej specjalnej wersji, znanej jako Georgia Julep – zamiast bourbona używamy w niej 40 ml koniaku i 10 ml likieru brzoskwiniowego, jednocześnie odpowiednio zmniejszając ilość cukru.

Cheers!

MxMo: Gimletinha

[For the foreign visitors: English version is available below.]

Dziś wpis inny niż dotychczasowe. Chciałbym zaprosić Państwa na Mixology Monday, wirtualne cocktail party odbywające się co miesiąc na anglojęzycznych blogach poświęconych drinkom i sztuce barmańskiej. To pierwsza taka okazja tutaj, chociaż wydarzenie to ma już za sobą 50 wydań w ciągu ponad czterech lat. Każde ze spotkań ma określony motyw przewodni – tematem 51. odcinka są limonki, a gospodarzem Pegu Blog.

Pomysł na dzisiejszego drinka przyszedł mi kilka dni temu podczas opisywania Caipirinii. Muszę Państwu wyznać, że o ile lubię samą kompozycję, to nie jestem wielkim fanem cachasy. Szukając innego alkoholu jako bazy przypomniałem sobie, że przecież świetną kombinacją ze smakiem limonek był gin (opisywany wcześniej Gimlet). Nie zwlekając przystąpiłem do eksperymentu, którego wynik mogą Państwo zobaczyć na zdjęciu poniżej. Z braku lepszego pomysłu nazwałem go Gimletinha.

Przepis jest praktycznie identyczny z Caipirinią, aczkolwiek tym razem w wersji short: pół limonki kroimy w ćwiartki i ugniatamy z dwiema łyżeczkami cukru w niskiej szklaneczce. Wypełniamy po brzegi kruszonym lodem i wlewamy 40 ml ginu.

Eksperyment udał się nadzwyczaj dobrze, choć możliwe jest dalsze ulepszanie drinka. Kombinacja ze świeżymi limonkami wymaga ginu bogatego w aromat jałowca, w przeciwnym razie olejki eteryczne ze skórek i silny smak soku nazbyt dominują. Planuję powtórkę tego przepisu, gdy tylko wpadnie mi w ręce butelka ginu Tanqueray. Możliwą alternatywą byłoby również zastosowanie innych owoców (brazylijska wersja takiego napoju, czyli cachaca plus owoce plus cukier, nosi tradycyjnie nazwę Batida).

Ale to następnym razem. Tymczasem zachęcam Państwa do śledzenia Mixology Monday oraz, oczywiście, do własnych eksperymentów barowych.



As this is my first MxMo outing, short introduction: my name is Artur, and Tarasco Bar is a place where I try to share my enthusiasm for a quality cocktail with my native Polish audience. It’s going on since early 2007, and I’m striving to improve my posting discipline to avoid long hiatuses that unfortunately plagued the blog in the past.

The idea for today’s drink came to me couple of days ago while writing an entry on Caipirinha. I have to admit that while I like the concoction, I’m not too big on cachaca. Looking for a replacement base alcohol, I recalled the great companion gin made for the lime juice in Gimlet. I went immediately ahead with the experiment – you can see the results on the photo below. Lacking any better name ideas, I called it Gimletinha.

The recipe is otherwise identical to Caipirinha, although this time I made it shorter: half a lime muddled with two teaspoons of sugar in a short glass, filled with crushed ice and topped with 40 ml of gin.

The experiment went suprisingly well, although further improvements are naturally possible. Fresh limes call for juniper-heavy gin, that’s for sure – otherwise the essential oils from the peel and strong taste of the juice tend to dominate it. I plan to try the recipe again next time I lay my hands on a bottle of Tanqueray. Another alternative would be to try different fruit, creating a gin-based Batida.

But that’s for another time. For now, just a toast to all other Mixology Monday participants. Na zdrowie!

Cocktail wieczoru: Brandy Naranja

Po dłuższej przerwie przepis na nowy, w dodatku autorski, cocktail. W konstrukcji nieco podobny do Chihuahua, składa się z dwóch części koniaku lub brandy i jednej części cointreau, z dodatkiem plasterka pomarańczy. Składniki mieszamy w szklaneczce lowball z paroma kostkami lodu lub neat, czyli bez dodatków.

Autorski charakter tego cocktailu jest dla mnie niejakim zaskoczeniem — kombinacja ta powstała opisywaną przy okazji Chihuahua metodą dodawania cointreau do różnych napojów, w tym przypadku do koniaku. Zaraz po przygotowaniu drinka rzuciłem się sprawdzać w Internecie, jak też nazywa się przygotowany w ten sposób napój, po czym stwierdziłem z niejakim zaskoczeniem, że taka kombinacja jak dotąd nie dorobiła się nazwy. Wykorzystując tę rzadką okazję pozwoliłem sobie nazwać stworzony w ten sposób cocktail Brandy Naranja.

Brindis!

Cocktail wieczoru: Rusty Nail

Dziś kolejny prosty cocktail dwuskładnikowy, bardzo przyjemny w roli digestifu.

Składniki:

  • 2-3 części szkockiej whisky,
  • 1 część likieru Drambuie.

Składniki wlewamy do niskiej szklaneczki typu old-fashioned (z lodem lub „neat”, czyli bez żadnych dodatków). Składniki możemy zmieszać, aczkolwiek dodatkowy ciekawy efekt smakowy uzyskamy przez „budowanie”, czyli wlewanie najpierw whisky, a potem likieru w taki sposób, by powstały dwie oddzielne warstwy. Jeśli lubimy, możemy też do przygotowania użyć shakera (wtedy jednak zdecydowanie serwujemy napój „straight-up”, czyli przelewając do schłodzonego kieliszka koktajlowego z odfiltrowaniem lodu).

Proporcje whisky do likieru możemy dobierać indywidualnie (dostępne przepisy oscylują wokół 2:1, z wahnięciami pomiędzy 1:1 do 3:1 w zależności od tego, jak wytrawny napój chcemy uzyskać). Istnieją też warianty z użyciem innych whisk(e)ys, np. Celtic Cross (z użyciem irlandzkiej whiskey) czy Dalton (z bourbonem).

Jeśli zamierzają Państwo uczynić z Rusty Nail cocktail dzisiejszego wieczoru, to polecam jedynie pewną ostrożność — mimo dość słodkiego smaku jest to napój mocny (zarówno whisky, jak i Drambuie to alkohole wysokoprocentowe), co przy braku umiaru trochę utrudnia dotrwanie do północy.

Szczęśliwego Nowego Roku!

PS. Zdjęcie na licencji Creative Commons z serwisu Flickr autorstwa ReeseCLloyd.

Na zimowe wieczory

Muszę Państwa przeprosić za nieco długą przerwę pomiędzy wpisami — niestety koniec roku rzucił mi się do gardła. Dla poprawienia nastroju w tym przedświątecznym okresie polecam coś na rozgrzewkę: Hot Whiskey.

Składniki:

  • pół szklaneczki irlandzkiej whiskey (polecam nieodmiennie Tullamore Dew),
  • duża łyżka brązowego cukru,
  • kilka rozkruszonych goździków,
  • sok z połowy cytryny,
  • wrzątek.

Cukier i goździki wsypujemy do tumblera o grubych ściankach lub (lepiej) szklanki do kawy po irlandzku (dobrze ją uprzednio rozgrzać przez przelanie wrzątkiem), zalewamy sokiem z cytryny, whiskey i gorącą wodą, energicznie mieszamy i wypijamy, póki ciepłe. W Irlandii jest to polecany środek na przeziębienie, na pewno znakomicie sprawdza się w długie i zimne grudniowe wieczory. Nie przesadźmy jednak — gorący alkohol bardzo idzie do głowy!

PS. Zdjęcie na licencji Creative Commons z serwisu Flickr autorstwa bmeabroad.